Ervaringen uit de moederschoot kunnen nog steeds van invloed zijn op je huidige leven. Het zijn de vroege imprints die je leven hebben gekleurd, zonder te weten waar het precies mee te maken heeft. Dit kan zich uiten in een gevoel van je niet welkom voelen, geen ruimte ervaren of verstikking. Soms ervaar je een gevoel van gemis dat je niet kunt plaatsen. Danielle komt bij mij in de praktijk met vergelijkbare gevoelens. Ze wil graag naar de relatie met haar moeder kijken. Haar moeder is geboren tijdens de oorlog. Een angstige tijd. Haar oma heeft voor de geboorte van haar moeder een zoontje verloren. Het jongetje heeft een aantal dagen geleefd. Door het verlies hebben haar ouders veel beslag op haar gelegd, uit angst om ook haar te verliezen. Danielle’s moeder heeft eenzelfde verlieservaring. Voordat Danielle ter wereld kwam, had ze twee miskramen. In die tijd kreeg ze medicatie om een volgende miskraam te voorkomen. De angst om weer een baby te verliezen, maakt dat moeders vaak moeilijk verbinding kunnen maken met de zwangerschap.

Een gemis aan veiligheid en vertrouwen.

Na de geboorte waren beide ouders overbezorgd naar kleine Danielle. Daarnaast bleek haar moeder een te kleine baarmoeder te hebben. In Danielle’s leven worden deze patronen herhaald. Het patroon van verstikking en de angst voor verlies maken dat Danielle weinig ruimte heeft ervaren. Door de te kleine baarmoeder heeft Danielle bovendien heel vroeg letterlijk ervaren dat er weinig ruimte voor haar is. Zelf zegt ze: ‘Er is voor mij geen ruimte en geen plek op deze wereld’. Ze voelt zich niet gezien, gehoord, begrepen en gesteund door haar ouders. Voor haar is het een altijd aanwezig gemis aan veiligheid en vertrouwen. In haar achterhoofd sluimert altijd de vraag: ‘Waarom mag ik hier wel zijn en de andere twee kinderen niet?’

Haar eigen plek innemen in deze wereld.

In de opstellingen geven we het gevoel van niet voldoende ruimte ervaren, alle aandacht. Vanuit zachtheid en compassie. We oefenen met aarden en leren ontvangen. Stap voor stap kan Danielle verbinding maken met de emoties die hierbij vrijkomen. Stap voor stap opent ze zich steeds een stukje meer voor de liefde in haarzelf. De inzichten die ze heeft ontvangen, dragen bij aan het verder ontwikkelen van haar autonomie. Het lukt haar beter haar eigen plek in te nemen in deze wereld. Het gevoel van verstikking met haar moeder vermindert. Danielle is nu in staat om vanuit verzachting en compassie naar haar moeder te kijken, waardoor de energie  tussen hen beiden. Misschien herken je jezelf in het verhaal van Danielle, of herken je andere patronen. Wellicht wordt er iets in je geraakt dat je niet kunt plaatsen. Kijk dan vooral eens naar de situaties die zich elke keer voordoen. Waar herinneren ze jou aan? Hoe oud was je toen? Wat deed je toen? Hoe voelde je je toen? Wanneer bepaald gedrag niet meer voor je werkt, kom je op een punt dat er iets aan wil doen. Je wil niet langer gebukt gaan onder patronen die je ongelukkig maken. Alleen jij weet wanneer je op dat punt staat. Het punt waarop je jezelf meer rust en geluk gunt.
Wil je je eigen geboorte en jonge kinderjaren in kaart brengen? Je bent van harte welkom in mijn praktijk zoals je bent.
Van hart tot hart…..