Amber draagt haar hele leven al een onbestemd gevoel met zich mee. Ze kan het niet onder woorden brengen. Vaak heeft ze het gevoel dat er iets ‘mis’ is met haar, zonder te weten wat het is. Ze vertelt me dat ze een Elviskind is. (Elviskinderen zijn geboren na het overlijden van een broer of zus). Amber’s geboorteverhaal onthult haar worsteling. Op het moment dat zij zich in de buik van haar moeder nestelde om 9 maanden later geboren te worden, gebeurt er iets vreselijks. Haar broertje overlijdt. Vijf maanden na zijn geboorte. Terwijl Amber’s leven in de warme schoot van haar moeder ontspringt, is haar moeder in diepe rouw door het overlijden van haar broertje. Een klein jochie dat ze nooit op schoot heeft gehad, nooit een flesje heeft kunnen geven en nooit kunnen wassen. Het enige wat ze kon, was zijn voetjes vasthouden…

Op dat moment wist haar moeder niet dat ze zwanger was van Amber. In de jaren die volgen, probeert haar moeder haar verdriet te verbergen. Amber voelt echter haarfijn aan dat haar moeder verdrietig is. Voelt de zwaarte als een deken over haar heen hangen. Waarom haar moeder huilt, dat weet ze niet. Wanneer ze zelf verdrietig is, weet Amber niet, hoe ze onder woorden moet brengen waar het over gaat. Als kind kruipt ze in haar kamer in een hoekje als ze het moeilijk heeft. Niemand vraagt hoe het met haar gaat. Ze heeft vaak het gevoel dat ze alles zelf op moet lossen. Als Amber 9 jaar is vertelt haar moeder dat ze niet de oudste is van gezin. Het versterkt haar gevoel dat er altijd iets vreemds aan de hand was, maar op die leeftijd weet ze niet wat ze ermee moet.

Op 55-jarige leeftijd komt ze bij mij in de praktijk. In de opstelling gebeurt veel. Ik
bewonder haar moed. Langzaam geeft ze woorden aan haar gevoelens die naar
boven komen, die ze eerder nooit heeft kunnen uitspreken.
“Ik mag er zijn
Ik ben hier en niet ter vervanging van.
Ik ben Ik.
Ik ben genoeg.
Ik ben hier.
Ik mag hier zijn.
Ik weet het niet.
Maar hoe kan ik het weten als jij het ook niet weet?”

Het is een eindeloze wirwar van gevoelens, tussen verdriet en vreugde. Een gedeeld verdriet dat ook haar moeder heeft gevoeld tijdens de zwangerschap. Ze heeft dit nooit begrepen, maar door contact te maken met het gevoel, maakt ze het verhaal kloppend. Langzaam voelt Amber dat het een plekje krijgt. (Amber is niet de echte naam van mijn cliënt. Haar verhaal deel ik met haar toestemming.)

Ons leven begint niet vanaf de geboorte, maar bij de conceptie, het moment van bevruchting. Alle emoties die door de moeder worden gevoeld, zijn direct van invloed op het kind. De connectie tussen moeder en kind geldt als de meest intense binding in het leven en is nergens mee vergelijkbaar. Wanneer die connectie beladen is met angst of rouw, dan kan dat leiden tot vroeg trauma bij een (ongeboren) kind. De herinneringen hieraan worden door kinderen niet in volle bewustzijn herinnerd en kunnen daardoor niet besproken worden. Ze zitten heel diep in het onderbewustzijn van je lichaam opgeslagen.  In een geboorteopstelling gaan we terug naar de bron van je geboorte en je jonge kinderjaren om de positieve energie in jouw leven weer te laten stromen. Daarvoor neem ik je mee naar de momenten waarop het voor jou allemaal begon. Met deze ervaring herstel je de verbinding met jezelf en gaat weer harmonie voelen.

Je bent welkom in mijn praktijk, precies zoals je bent.
Van hart tot hart…..