Hoogsensitieve of hoogbegaafde personen worden vaak gezien als buitenbeentjes en voelen zich in veel situaties ook echt zo. Omdat ze zich vaak “anders” voelen dan anderen; en daardoor zijn ze dan soms ook wat teruggetrokken. Ook zijn ze daardoor vaak wat moeilijker te peilen. Hoogbegaafde of hoogsensitieve personen hebben inderdaad vaak wat meer persoonlijke ruimte nodig. Om na te denken. Om te voelen. Om dingen te verwerken en een plek te geven. Maar is dat een probleem?

Kan de “buitenwereld” jouw eigenheid moeilijk plaatsen?

Heb je jezelf ooit wel eens een buitenbeentje gevoeld? Of voel je dat zelfs misschien nog steeds wel eens? Natuurlijk ben je dan nét even anders dan “de rest”, maar daarin schuilt tegelijkertijd een geheim. Wie hoogsensitief of hoogbegaafd is, weigert simpelweg om klakkeloos de massa te volgen als het op keuzes aankomt. De dingen doen “omdat het zo hoort” klinkt je gewoon absurd in de oren. Je kijkt liever even de kat uit de boom. Maar ondertussen wordt jouw “anders zijn” bepaald door een buitenwereld die jouw eigenheid niet kan plaatsen. Uiteraard spreek ik enigszins uit ervaring. Vroeger, tijdens mijn schoolperiode en in de pubertijd, voelde ik mezelf, als hoogsensitief persoon, behoorlijk een buitenbeentje. In tegenstelling tot veel anderen had ik geen tientallen vrienden en vriendinnen. Ik had er misschien een handjevol. En ik vóelde mezelf ook écht anders. Van de mensen in mijn omgeving kreeg ik vaak te horen dat ik zo stil en verlegen was; wat ik heel lang als negatief bestempelde in mezelf. Maar omdat ik als kind erbij wilde horen en niet uit de toon wilde vallen, ging ik mezelf meer en meer conformeren aan mainstream-gedrag. Ik paste mezelf aan, zoals de buitenwereld het graag zag, en zorgde dat ik spraakzamer werd. Mijn behoudende natuur zou me niet langer in de weg staan. Maar daardoor was ik absoluut mezelf niet meer, begon ik geforceerde trekken te vertonen en voelde ik mezelf niet meer happy. Later in mijn leven ontdekte ik op een gegeven moment hoe het echt wérkt. Stil zijn bleek voor mij nu juist een enorme kracht te zijn. Ik zie dat ook bij “mijn” kinderen terug: af en toe hebben ze het nodig om zich even terug te trekken, om de kat uit de boom te kijken en om zich even af te zonderen van de rest. Simpelweg omdat ze zich op bepaalde momenten niet fijn voelen in een drukke groep. En dat is natuurlijk helemaal OK.

Wat houdt een zinvol leven in voor jóu?

Eigenheid of anders zijn is zéker geen tekortkoming, maar juist een essentieel onderdeel in het ontwikkelen van een diepe spirituele verbinding met jezelf en met anderen. Daarom gaan hoogsensitieven en hoogbegaafden vroeg of laat vraagtekens plaatsen bij “wat de buitenwereld wil” en zélf uitzoeken wat een rijk en zinvol leven voor hen inhoudt. Als je dit herkent (of in je kind) dan ben je van harte welkom bij Puur Authentiek en begeleid ik je graag bij het vinden van antwoorden op je vragen. Want als je jouw “anders zijn” kunt omarmen en jezelf daarmee opnieuw ontdekt, merk je dat de wereld voor je openstaat en dat je alleen maar hoeft te Zijn.