Verlatingsangst heeft vaak een diepliggende oorzaak, die al kan zijn ontstaan vanaf de geboorte, of zelfs nog daarvoor, tijdens de prenatale fase of de conceptie. Jaren geleden werd ik me ervan bewust in mijn kinderopvang, door een baby die erg verdrietig werd als ik ook maar een moment bij hem vandaan ging. Hij wilde zelfs nauwelijks meer in zijn bedje slapen; stel je voor dat ik niet meer terug zou komen.
Het raakte mij, maar op een andere manier dan ik kon bedenken: het raakte mij in mijn eigen gevoel -als baby, zo bleek later- om verlaten te worden. Tijdens mijn babytijd is er veel met me gebeurd; toen ik zes weken oud was moest ik voor twee maanden in quarantaine, waar ik helemaal alleen lag, zonder mijn vader en moeder. Gevoed door de verpleging en aangesloten op de beademing, lag ik in een soort van overlevingsstand te vechten voor mijn eigen leven. Dat deze gebeurtenis zo’n diepe imprint bij mij zou achterlaten, had ik nooit gedacht. De verdrietige baby in mijn kinderopvang, die niet alleen gelaten wilde worden en nog nauwelijks wilde slapen, maakte dat in me wakker. Deze ervaring raakte een thema aan dat bij nader inzien als een rode draad door mijn leven bleek te lopen. Het maakte me bewust van het feit dat we nog maar zo weinig weten over onze geboorte en babytijd. Laat staan over de prenatale fase die daaraan vooraf gaat.

De situatie rond je geboorte heeft je veel te vertellen.

Bepaalde traumatische ervaringen, waar we ons totaal niet meer van bewust zijn (bijvoorbeeld omdat ze zijn ontstaan tijdens de conceptie, de prenatale fase of de geboorte), kunnen een diepe imprint achterlaten en grote gevolgen hebben. Informatie over de zwangerschap van je moeder en over de situatie rond je geboorte kan dus veel ophelderen. En dat roept ook een aantal heel concrete vragen op waar je het met je moeder over zou kunnen hebben, als dat mogelijk is.
Hoe voelde je moeder zich gedurende de zwangerschap? Hoe was de verbinding tussen je vader en moeder in die tijd? Was je gepland? Hoe was de verbinding tussen je moeder en jou in haar buik? Hoe ben je geboren? Werd je gehaald via een keizersnede? Zat de navelstreng misschien om je nek? Wat gebeurde er met jou na de geboorte? Was er direct verbinding met je vader en moeder?
Allemaal vragen die je waardevolle antwoorden en inzichten kunnen geven over de situaties waar je op dit moment in je leven mee te dealen hebt.

Conceptie, prenatale fase en geboorte spelen een grotere rol dan je denkt.

Bewustwording van de situatie rond je geboorte zorgt ervoor dat je de trauma’s die daardoor zijn ontstaan, stapje voor stapje kunt loslaten. In sommige situaties komen trauma’s zelfs nog voort uit oude trauma’s van (één van) de ouders, omdat deze via het familiesysteem kunnen worden doorgegeven.
In mijn praktijk maak ik gebruik van de spiegelmethode die je laat voelen waar bepaalde trauma’s vandaan komen. Dat kan belangrijk zijn als er geen goede verbinding meer is met je moeder (of vader) of als je ouders niet meer leven. Door de oorzaak aan te pakken kies je ervoor -uit liefde voor jezelf- om te helen en om de last niet langer bij je te willen dragen.
Wil je meer weten over wat er bij jou speelt in het familiesysteem? Je kunt een vrijblijvende afspraak met me maken en dan kijken we welke stappen voor jou nu belangrijk zijn.